Synchronisatie?

Gisteren ging ik langs bij Teréz die in Acquoy woont. Ik had haar naam gekregen van Monique Daam, van de soos uit Acquoy, in het kader van een voorbereiding van een presentatie op deze soos. Toen ik de naam Teréz zag moest ik besmuikt lachen omdat Monique de naam Thérèse wellicht verkeerd geschreven had, maar ik moest me schamen toen Teréz mij vertelde dat zij wel degelijk zo heette. Zij heeft een vader uit Hongarije die in het verleden naar Nederland kwam als kind om hier aan te sterken na de verschrikkingen van een oorlog. Uiteindelijk kwam hij als jonge man terecht in Acquoy en hij werd werkzaam als smid. Hij woonde in een huisje waar nu de ‘ijskast’ staat. De smid en de smidse moest wijken omdat er een weg moest worden aangelegd, de weg zoals wij die nu kennen.

Ik kwam bij haar om een presentatie voor te bereiden. De presentatie zou gaan over ZKV’s, geen Ziekte Kosten Verzekering, maar Zeer Korte Verhalen, een term bedacht door de schrijver A.L.Snijders waarmee hij een nieuw genre in de literatuur aanduidde. Ik had op internet wat gelezen over ZKV's en er eentje gevonden die Ultra kort genoemd mag worden van de schrijver Ernest Hemmingway. Dit verhaal bestaat uit twee zinnen: Te Koop: baby schoentjes. Nooit gedragen. Bij zo'n verhaal gaat men denken: wat is hier aan de hand? Is de baby overleden? Vonden de ouders de schoentjes niet mooi?

Ik vertelde dit verhaal aan Teréz en tot mijn stomme verbazing stond zij op, liep naar de kast en haalde een paar baby schoentjes tevoorschijn, zette ze voor mij neer en zei: “Die heb ik gekocht in Zuid Afrika. Mijn baby, een jongen, heeft deze sandaaltjes nooit gedragen. Toen ik ze wilde passen sliep hij in de kinderwagen en toen kon ik ze niet passen".

Een kort verhaal van Hemingway uit de jaren 60 van de vorige eeuw las ik op internet, een dag later vertelt een moeder mij exact hetzelfde verhaal in een klein dorp in Nederland met als toevoeging dat ze aan de andere kant van de wereld waren gekocht. Welke moeder in Nederland en daarbuiten kan vertellen dat ze ongedragen babyschoentjes heeft bewaard en Teréz doet het, zij met dit verschil dat deze schoentjes niet te koop werden aangeboden. En zij woont 100 meter bij mij vandaan.

Deze synchroniciteit komt op mijn levenspad en zie ik als een boodschap van hogerhand, een waarschuwing of een bemoediging of een knipoog dat ik, net als een baby, geen nieuwe schoenen moet passen. En dat terwijl ik nu juist last heb van mijn eksteroog onder mijn voet waardoor ik moeilijk lopen kan en misschien nieuwe schoenen nodig heb.

Reacties: hermanuszweye@gmail.com