Nieuw woord

Ik liep vandaag door Acquoy op de Prinses Beatrixstraat en kwam een mevrouw tegen die ik kende van de soos waar ik lid van ben. We maakten een praatje over van alles en nog wat en daarna liep ik verder. Ik was op weg naar de ijskast in de hoop daar een komkommer te vinden, Onderweg dacht ik aan het gesprekje met de mevrouw van de soos en ik moest glimlachen bij de gedachte dat ik 17 jaar in Gouda had gewoond en daar eigenlijk nooit op straat een praatje met iemand had gemaakt. Wel met Loes, mijn buurvrouw, wanneer die de hond uitliet, maar verder met niemand.

“Dat is hier in het dorp toch wel anders” dacht ik.

Van een afstand zag ik bij de ijskast een mooie auto staan en een mevrouw die om zich heen keek en daarna naar nummer 82 liep, aanbelde en vervolgens naar achteren liep en kennelijk probeerde iemand te spreken te krijgen. Ik was inmiddels bij de ijskast aangekomen en pakte mijn komkommer en rekende af toen de mevrouw terugkwam en mij aansprak.

“Meneer, woont u hier?“

“Ik woon niet hier, maar wel in Acquoy” zei ik.

“Ik wilde vragen of zij nog meer hadden, maar ze doen niet open”. Ze wees naar de ijskast.

“Misschien zijn ze niet thuis of aan het werk” opperde ik “maar hier ligt genoeg".

“Maar ik wilde vragen of ze meer hebben” zei de dame wat verontwaardigd “en ik ben er helemaal naar toe gelopen".

Ik keek haar aan. Het was een mooi geconserveerde dame, keurig gekleed.

“Nou dat noemen ze in Rotterdam een lul-lopertje" zei ik.

"Wat zeg je nou? “

“Een lul-lopertje" herhaalde ik “dat je daar voor niets naar toe gelopen bent".

Ze keek me aan of ik van Mars kwam, stopte wat geld in het kistje bij de ijskast, liep naar de auto en zei voor zich uit: “Lullopertje”.

Ze stapte in, draaide het raam open en riep: “Lullopertje” en reed weg.

Ik lachte en liep tevreden, dat ik haar een nieuw woord geleerd had, met mijn komkommer naar huis en bedacht toen dat het vreemd was dat de mevrouw geld in het kistje stopte en vervolgens niets meenam.

Reacties: hermanuszweye@gmail.com