Molenaar

Toen ik in Acquoy kwam wonen ben ik lid geworden van de Soos, een club van dorpelingen boven de 55 jaar. Ik werd daartoe uitgenodigd door een aardige mevrouw die in het bestuur bleek te zitten. Regelmatig organiseert men bijeenkomsten waar de oudere medemens iets aangeboden krijgt. Zo had men een Franse middag met wijn en kaas uit Frankrijk, jeu de boules en nog een Frans spel. Ook een middag met een maaltijd uit het verre Oosten passeerde de revue.

Deze middag was er een spreker uitgenodigd uit de omgeving. De man bleek een molenaar te zijn. Geen gewone molenaar, maar een bevlogen molenaar die uit een generatie van molenaars kwam. Zo had zijn opa, een molenaar tien kinderen, waarvan er eentje molenaar werd, de vader van de huidige molenaar.

Deze middag zou hij de aanwezigen vertellen over het molenaarschap en over molens. Hij had daartoe een diavoorstelling bij zich. Voor de jongere lezers: een dia is een foto die je kunt projecteren op een muur of een diascherm. Daarvoor heb je een diaprojector nodig. Dat is een apparaat waar je een schuif in plaatst. In de schuif zitten de dia's, die met een mechaniekje vertoond kunnen worden. Vroeger hadden de mensen dia's van hun vakantie en het voordeel van een dia vertoning boven een fotoalbum was, dat je met meer mensen tegelijk kan kijken.

De molenaar had dus een diaprojector en dia's bij zich. Hij hield een verhaal over molens terwijl hij steeds een ander plaatje liet zien bijvoorbeeld de molen uit Geldermalsen, de molen uit Tricht, de molen uit Leerdam en nog een aantal molens uit de streek. Een molen kreeg speciale aandacht namelijk de molen uit Geldermalsen die op een zeker moment was ingestort en daarna gerestaureerd. Boeiend waren de plaatjes over de wieken en de kap van de molen. Helaas gebeurde hetzelfde van wat ik mij herinner uit mijn jeugd van diavoorstellingen over vakantie's. Soms zat er een dia ondersteboven of op de zijkant, dan werd de voorstelling gestopt, de dia goed geplaatst, maar soms ook niet goed en dan zag je de dia aan de andere kant liggen, soms was dat met een hele reeks dia's dat ze op hun kop stonden, de verteller bij de dia’s is meestal enthousiast over zijn plaatjes en bij het zevende plaatje van een molenwiek, die eerst op zijn kop stond, recht werd gezet en vervolgens een detail toonde van een spijker die men gebruikte en de spreker, niet goed verstaanbaar omdat hij met zijn rug naar het publiek stond, dat er toen een vervelende slappe lach ontstond bij mij, die ik probeerde te maskeren door tot 90 te tellen in mezelf want dat had ik geleerd uit een boek over de linker- en rechterhersenhelft en dat niet geheel lukte .. toen zag ik mezelf terug bij de vervelende diavoorstellingen uit mijn jeugd en voelde mij oud geworden.

Ik schaamde mij voor het lachen maar toen ik rondkeek naar de aanwezigen en sommigen meer aandacht hadden voor hun bitterbal of glas wijn, voelde ik mij minder bezwaard.

Al met al een gezellige middag die de molenaar afsloot met de hoop uit te spreken dan wij wat geleerd hadden over molens. De gemiddelde leeftijd van de aanwezigen is 83, maar je bent nooit te oud om wat bij te leren, zegt men. Hij werd met applaus bedankt.