Het streekvervoer staat onder druk, kun je nog zorgeloos reizen door de Betuwe?
Bron: AD van 05-06-2023
Stel: je hebt geen auto en je wil je met het openbaar vervoer verplaatsen door de uitgestrekte Betuwe. Hoe makkelijk is dat, nu het streekvervoer steeds verder onder druk staat? We testen het aan de hand van een enkeltje Doornenburg-Acquoy.
Het is geen reis die veel mensen dagelijks maken, van Doornenburg in het uiterste oosten van de Betuwe naar Acquoy op de grens met de provincie Utrecht. Maar stel dat je in Doornenburg woont, niet over een auto beschikt en langs wilt bij je tante in Acquoy? En je hebt geen zin om 70 kilometer te fietsen?
Dan zit er niets anders dan het openbaar vervoer te gebruiken. Zo lang het nog kan natuurlijk, want door een tekort aan reizigers en chauffeurs rijden er steeds minder bussen in de regio. En hoewel een dreigende bezuiniging op het aanbod van bussen en treinen in de provincie Gelderland deze week is afgewend, wordt voor de jaren na 2024 nog altijd een flink tekort op het openbaar vervoer verwacht.
Tijd voor een test, uitgevoerd door proefkonijn/verslaggever Jesse Reith.
10.17 uur
Mijn reis begint bij bushalte Van Kol in Doornenburg. Er staan een stuk of zes mensen te wachten. Twee minuten later dan gepland komt de bus. Van de kleine vertraging kijkt niemand op, maar ik maak me grote zorgen. Mijn planning zit namelijk minutieus in elkaar. Met behulp van drie bussen en drie treinen moet ik over 2 uur en 40 minuten in Acquoy kunnen zijn. Maar dan moet wel alles stipt op tijd rijden.
10.42 uur
Gelukkig, ik heb de aansluiting met de volgende bus gehaald. De vorige bus zat aardig vol, maar deze is leeg. Heel rendabel kan dat niet zijn.
,,Acquoy!? Wat is dat?” Buschauffeur William verslikt zich bijna in zijn boterham. Hij heeft nog nooit van mijn eindbestemming gehoord. Toegegeven: Rhenoy en Beesd kent hij wél, want als natuurfotograaf komt-ie daar graag. ,,Maar om daar te komen, pak ik wel de auto hoor.”
11.15 uur
William zet mij keurig op tijd af op het station in Elst, waar ik 20 minuten wacht op de trein naar Tiel. De ‘Spurt’ is met twee coupés klein, maar er is plek zat. Mijn coupé is vernoemd naar Harry Sacksioni. Zijn gitaarmuziek begeleidt me tijdens de reis en even vergeet ik de stress. Het Betuwse landschap glijdt langs me voorbij.
12.14 uur
Na een overstap in Tiel, waar ik de dorst les met koffie, kom ik in Geldermalsen. Hier check ik in bij een vervoerder die ik nog nooit eerder heb gebruikt: R-Net/Qbuzz. Het in- en uitchecken vergt de nodige concentratie, want het kan zomaar zijn dat je de reiskaart voor de verkeerde paal houdt.
,,Ga maar lekker zitten. De kachel brandt. U zit lekker droog”, stelt een handhaver een oudere man gerust. Mij helpt het ook. En ik heb gelukkig bij de juiste vervoerder ingecheckt. Ik stap uit bij Leerdam voor de laatste overstap: Leerdam-Acqouy.
12.31 uur
Een klein buurtbusje opent de deuren. Achter het stuur zit de vrijwillige chauffeur Johan. Ik ben zijn enige passagier. ,,Doornenburg? Ik heb geen idee waar dat ligt”, zegt hij. Maar Acquoy, dat kent hij heel goed. De pensionado praat er honderduit over. De scheve toren. De Linge. We rijden samen door smalle straatjes en hij zet de bus aan de kant zodat ik een mooie foto van het landschap kan maken.
10.42 uur
Gelukkig, ik heb de aansluiting met de volgende bus gehaald. De vorige bus zat aardig vol, maar deze is leeg. Heel rendabel kan dat niet zijn.
,,Acquoy!? Wat is dat?” Buschauffeur William verslikt zich bijna in zijn boterham. Hij heeft nog nooit van mijn eindbestemming gehoord. Toegegeven: Rhenoy en Beesd kent hij wél, want als natuurfotograaf komt-ie daar graag. ,,Maar om daar te komen, pak ik wel de auto hoor.”
11.15 uur
William zet mij keurig op tijd af op het station in Elst, waar ik 20 minuten wacht op de trein naar Tiel. De ‘Spurt’ is met twee coupés klein, maar er is plek zat. Mijn coupé is vernoemd naar Harry Sacksioni. Zijn gitaarmuziek begeleidt me tijdens de reis en even vergeet ik de stress. Het Betuwse landschap glijdt langs me voorbij.
12.14 uur
Na een overstap in Tiel, waar ik de dorst les met koffie, kom ik in Geldermalsen. Hier check ik in bij een vervoerder die ik nog nooit eerder heb gebruikt: R-Net/Qbuzz. Het in- en uitchecken vergt de nodige concentratie, want het kan zomaar zijn dat je de reiskaart voor de verkeerde paal houdt.
,,Ga maar lekker zitten. De kachel brandt. U zit lekker droog”, stelt een handhaver een oudere man gerust. Mij helpt het ook. En ik heb gelukkig bij de juiste vervoerder ingecheckt. Ik stap uit bij Leerdam voor de laatste overstap: Leerdam-Acqouy.
12.31 uur
Een klein buurtbusje opent de deuren. Achter het stuur zit de vrijwillige chauffeur Johan. Ik ben zijn enige passagier. ,,Doornenburg? Ik heb geen idee waar dat ligt”, zegt hij. Maar Acquoy, dat kent hij heel goed. De pensionado praat er honderduit over. De scheve toren. De Linge. We rijden samen door smalle straatjes en hij zet de bus aan de kant zodat ik een mooie foto van het landschap kan maken.
,,Ik ben een belangrijke schakel in je reis. Daar ben ik me heel bewust van”, zegt hij met een brede lach op zijn gezicht. Maar het is wel zo. Dankzij Johan en William en al die andere mensen kom ik precies op tijd in Acquoy aan. Het is gelukt!
Conclusie
Zorgeloos heen en weer naar je tante in Acquoy? Dat gaat niet. Ruim 2 uur en 30 minuten voor een reis van 70 kilometer is erg lang, en dan moet je ook nog terug. Als één van de schakels in je reis uitvalt of als er nog een buslijn wordt wegbezuinigd, wordt het een nóg moeilijkere onderneming. Maar het goede nieuws: het is niet onmogelijk en je ziet nog eens wat van de mooie Betuwe. Kosten: ongeveer 14 euro met een dalurenkaart.
Het is geen reis die veel mensen dagelijks maken, van Doornenburg in het uiterste oosten van de Betuwe naar Acquoy op de grens met de provincie Utrecht. Maar stel dat je in Doornenburg woont, niet over een auto beschikt en langs wilt bij je tante in Acquoy? En je hebt geen zin om 70 kilometer te fietsen?
Dan zit er niets anders dan het openbaar vervoer te gebruiken. Zo lang het nog kan natuurlijk, want door een tekort aan reizigers en chauffeurs rijden er steeds minder bussen in de regio. En hoewel een dreigende bezuiniging op het aanbod van bussen en treinen in de provincie Gelderland deze week is afgewend, wordt voor de jaren na 2024 nog altijd een flink tekort op het openbaar vervoer verwacht.
Tijd voor een test, uitgevoerd door proefkonijn/verslaggever Jesse Reith.
10.17 uur
Mijn reis begint bij bushalte Van Kol in Doornenburg. Er staan een stuk of zes mensen te wachten. Twee minuten later dan gepland komt de bus. Van de kleine vertraging kijkt niemand op, maar ik maak me grote zorgen. Mijn planning zit namelijk minutieus in elkaar. Met behulp van drie bussen en drie treinen moet ik over 2 uur en 40 minuten in Acquoy kunnen zijn. Maar dan moet wel alles stipt op tijd rijden.
10.42 uur
Gelukkig, ik heb de aansluiting met de volgende bus gehaald. De vorige bus zat aardig vol, maar deze is leeg. Heel rendabel kan dat niet zijn.
,,Acquoy!? Wat is dat?” Buschauffeur William verslikt zich bijna in zijn boterham. Hij heeft nog nooit van mijn eindbestemming gehoord. Toegegeven: Rhenoy en Beesd kent hij wél, want als natuurfotograaf komt-ie daar graag. ,,Maar om daar te komen, pak ik wel de auto hoor.”
11.15 uur
William zet mij keurig op tijd af op het station in Elst, waar ik 20 minuten wacht op de trein naar Tiel. De ‘Spurt’ is met twee coupés klein, maar er is plek zat. Mijn coupé is vernoemd naar Harry Sacksioni. Zijn gitaarmuziek begeleidt me tijdens de reis en even vergeet ik de stress. Het Betuwse landschap glijdt langs me voorbij.
12.14 uur
Na een overstap in Tiel, waar ik de dorst les met koffie, kom ik in Geldermalsen. Hier check ik in bij een vervoerder die ik nog nooit eerder heb gebruikt: R-Net/Qbuzz. Het in- en uitchecken vergt de nodige concentratie, want het kan zomaar zijn dat je de reiskaart voor de verkeerde paal houdt.
,,Ga maar lekker zitten. De kachel brandt. U zit lekker droog”, stelt een handhaver een oudere man gerust. Mij helpt het ook. En ik heb gelukkig bij de juiste vervoerder ingecheckt. Ik stap uit bij Leerdam voor de laatste overstap: Leerdam-Acqouy.
12.31 uur
Een klein buurtbusje opent de deuren. Achter het stuur zit de vrijwillige chauffeur Johan. Ik ben zijn enige passagier. ,,Doornenburg? Ik heb geen idee waar dat ligt”, zegt hij. Maar Acquoy, dat kent hij heel goed. De pensionado praat er honderduit over. De scheve toren. De Linge. We rijden samen door smalle straatjes en hij zet de bus aan de kant zodat ik een mooie foto van het landschap kan maken.
10.42 uur
Gelukkig, ik heb de aansluiting met de volgende bus gehaald. De vorige bus zat aardig vol, maar deze is leeg. Heel rendabel kan dat niet zijn.
,,Acquoy!? Wat is dat?” Buschauffeur William verslikt zich bijna in zijn boterham. Hij heeft nog nooit van mijn eindbestemming gehoord. Toegegeven: Rhenoy en Beesd kent hij wél, want als natuurfotograaf komt-ie daar graag. ,,Maar om daar te komen, pak ik wel de auto hoor.”
11.15 uur
William zet mij keurig op tijd af op het station in Elst, waar ik 20 minuten wacht op de trein naar Tiel. De ‘Spurt’ is met twee coupés klein, maar er is plek zat. Mijn coupé is vernoemd naar Harry Sacksioni. Zijn gitaarmuziek begeleidt me tijdens de reis en even vergeet ik de stress. Het Betuwse landschap glijdt langs me voorbij.
12.14 uur
Na een overstap in Tiel, waar ik de dorst les met koffie, kom ik in Geldermalsen. Hier check ik in bij een vervoerder die ik nog nooit eerder heb gebruikt: R-Net/Qbuzz. Het in- en uitchecken vergt de nodige concentratie, want het kan zomaar zijn dat je de reiskaart voor de verkeerde paal houdt.
,,Ga maar lekker zitten. De kachel brandt. U zit lekker droog”, stelt een handhaver een oudere man gerust. Mij helpt het ook. En ik heb gelukkig bij de juiste vervoerder ingecheckt. Ik stap uit bij Leerdam voor de laatste overstap: Leerdam-Acqouy.
12.31 uur
Een klein buurtbusje opent de deuren. Achter het stuur zit de vrijwillige chauffeur Johan. Ik ben zijn enige passagier. ,,Doornenburg? Ik heb geen idee waar dat ligt”, zegt hij. Maar Acquoy, dat kent hij heel goed. De pensionado praat er honderduit over. De scheve toren. De Linge. We rijden samen door smalle straatjes en hij zet de bus aan de kant zodat ik een mooie foto van het landschap kan maken.
,,Ik ben een belangrijke schakel in je reis. Daar ben ik me heel bewust van”, zegt hij met een brede lach op zijn gezicht. Maar het is wel zo. Dankzij Johan en William en al die andere mensen kom ik precies op tijd in Acquoy aan. Het is gelukt!
Conclusie
Zorgeloos heen en weer naar je tante in Acquoy? Dat gaat niet. Ruim 2 uur en 30 minuten voor een reis van 70 kilometer is erg lang, en dan moet je ook nog terug. Als één van de schakels in je reis uitvalt of als er nog een buslijn wordt wegbezuinigd, wordt het een nóg moeilijkere onderneming. Maar het goede nieuws: het is niet onmogelijk en je ziet nog eens wat van de mooie Betuwe. Kosten: ongeveer 14 euro met een dalurenkaart.