Het leven in een dorp maakt je vindingrijk

Het leven in een dorp is anders. Wanneer je een wandeling in Acquoy wilt maken kun je het huis uitgaan en linksaf of rechtsaf verder wandelen. Ga je linksaf dan kom je uiteindelijk bij rechtsaf en ga je rechts dan eindig je links. Dat is overzichtelijk en verdwalen is er niet bij. Dat geeft een zekere rust en ook een einddoel aan je wandeling.

Ook de berichten in de plaatselijke krant getuigen van een zekere rust. Zo is er onlangs melding gemaakt van overlast door afval en de gemeente reageert met “niet iedereen heeft last van de afval". Dat zal zeker waar zijn maar sommigen hebben wel last en de gemeente besluit tot: “Met inzet van afvalcoaches wordt een probleemanalyse gemaakt met aanbevelingen”. Dan houden de klagers weer een tijdje hun mond, neem ik aan. De gemeente heeft ook een bord geplaatst “met aanwijzingen'.

En op de website van de vogelbescherming staan verkeerde aantallen van de gemeente West Betuwe (waar Acquoy) onder valt, want in de gemeente zijn er wel degelijk veel vogels geteld, staat er verontwaardigd in de krant.

Maar het leven in een dorp heeft ook een keerzijde. Zo ontdekte ik, toen ik na het douchen een zwart overhemd aan wilde trekken dat er twee witte knoopjes aan het hemd ontbraken. Dat is niet zo'n probleem, dacht ik en trok een ander overhemd aan. De kwestie liet me echter niet los en ik besloot in de nabijgelegen stad, Leerdam, een paar knoopjes te kopen. Dus ik ging naar de HEMA die geen knoopjes bleek te verkopen (want men was een 'kleine’ Hema) en men verwees mij naar de Zeeman, die echter ook geen knoopjes verkocht, maar mij verder op het idee bracht naar de Wibra te gaan. Het was ondertussen gaan regenen, de wind waaide en het was koud en ik werd nat en koud, maar de Wibra was op loopafstand dus ik liep verder naar de Wibra. Daar had men enkel een groot doosje met allerlei knopen maar geen witte knoopjes. Verdrietig ging ik de winkel uit en ontmoette een goede vriend bij wie ik mijn nood klaagde. Hij sprak: “Ik woon mijn hele leven al in Leerdam en ik raad je aan naar het ‘doe het zelf’ winkeltje te gaan in de oude bioscoop". Ik was hem dankbaar voor zijn advies en wist het winkeltje te vinden. Het was een enorme pijpenla en stond vol met papier en wol en lijm en vilt en allerlei dingen voor de nuttige naaister en er zat een dame te breien die mij welwillend te word stond. Ik bekende haar dat ik op zoek was naar twee witte knoopjes en zij liep onmiddellijk naar een doosje met knopen. In dat doosje zaten vele knopen en knoopjes en slechts drie witte. Ik was zo blij dat ik ze alle drie meenam, hoewel ik ze met de achterkant naar voren moest gaan vastnaaien, want op de voorkant stond een bloemetje en dat stond niet op de andere knopen van mijn zwarte overhemd. Ze vroeg er 60 cent voor en ik gaf uit enthousiasme twee euro en zei dat ze de rest mocht houden.

Thuis gekomen bleken de knoopjes te groot (ze pasten niet door het knoopsgat). Mijn ex-genote placht dan te zeggen:” Wat kan ik daar nu weer mee”. Dus ik zei dat ook en kreeg een idee.

Ik overweeg nu om de overgebleven knoopjes van mijn overhemd af te halen en een nieuwe look in de komende zomer in Acquoy te introduceren. Je draagt een overhemd zonder knoopjes op de naakte huid als je borsthaar hebt. Dat staat stoer als een echte man. Heb je geen of weinig borsthaar dan over een mooi T-shirt. Wanneer het aanslaat heeft mijn zoektocht naar witte knoopjes zin gehad

Het leven in een dorp maakt je vindingrijk en dat is mooi meegenomen.