Fort bij Asperen is een cultuureiland aan de Linge en een van de mooiste torenforten van de Hollandse Waterlinie. Je kunt er actuele kunst in een historische omgeving bewonderen. Zo is één kunstwerk in het bijzonder de moeite waard: de kleurrijke koepel met glazen leien die de lichtschacht van het fort overkapt. De Taveerne bij het fort is een prettige plek voor lunch, diner, of borrel. Vanaf het terras hebben bezoekers uitzicht op het torenfort en de grachten.

Het Fort bij Asperen is een van de tot de Nieuwe Hollandse Waterlinie behorende torenforten die voorzien zijn van typerende aarden en aangeaarde onderdelen. Forten en vergelijkbare werken werden gewoonlijk geconstrueerd op basis van vooraf aangebrachte aardlichamen, die als een fundering fungeerden en wegzakken in (een natte en slappe) bodem moesten voorkomen. Bij de bouw van de werken is, behalve dit gewoonlijk tactisch 'voorgevormde' aardlichaam - dat op zichzelf reeds een weerbare rol vervulde of kon vervullen - ook nog een specifieke aanleg gerealiseerd die bedoeld was om de defensieve kracht te vergroten, de veiligheid van de bezetting te waarborgen en intern en extern transport en verkeer te vergemakkelijken. Zo ontstonden er onder meer aarden dekkingen voor verschillende bouwwerken, om ze minder kwetsbaar te maken voor inslagen van vijandelijk vuur, aarden wallen die de bebouwing en open terreinen dekten en de contouren bepaalden, gedekte toegangen, bestrate paden en appelplaatsen. De aardwerken zijn in sterk van elkaar verschillende grondplans aangelegd, vaak met een of meer bastions, die eveneens in vorm konden verschillen. Rond het aardlichaam kwam - indien mogelijk - een natte gracht te liggen, terwijl de werken gewoonlijk waren omgeven door een militaire begrenzing, die was aangeduid met grenspalen. Over de gracht lag gewoonlijk een (beweegbare) brug - verschillende typen komen voor - maar soms bestond een vaste oeververbinding, bijvoorbeeld in de vorm van een dam, die deel (kunnen) uitmaken van het wegenstelsel. Langs de buitenzijde van de grachten lag vaak een weg of pad, dat zowel in de vorm van een gedekte weg kon zijn aangelegd, als ook wel gelijk met of zelfs boven maaiveldniveau lag. Deze wegen of paden konden verschillende functies hebben, uiteenlopend van openbare weg tot onderhoudspad, en ook van militaire gedekte weg tot exclusieve toegangsweg naar het fort. Buiten de natte gracht bevindt zich bovendien vaak een (van oudsher en nog ten dele) met grenspalen als zodanig aangemerkte zone waarover het Ministerie van Oorlog eveneens zeggenschap had, de zogenoemde Militaire Landsgrond.

Het Fort bij Asperen bestaat in hoofdzaak uit een lensvormig (bijna halfrond) aardwerk met de sterkste ronding naar de oostzijde en met verschillende niveaus, waarvan de noord- en zuidzijde tamelijk scherpe vormen kent. De halfronde contrescarp volgt ruwweg de lijn van het oostelijke aardwerk. De aardwerken omsluiten het open fortterrein of terreplein vrijwel geheel, terwijl toren en contrescarp door min of meer op elkaar aansluitende aardwerken zijn gedekt. Het fort is destijds op de noordelijke of rechter (hier oostelijk gelegen) Lingedijk gebouwd, met als gevolg dat de (openbare) weg over de dijk (aanvankelijk oostelijk, maar) na ca. 1880 westelijk om het fort is geleid. Het terrein is nog grotendeels in de toestand van rond 1880. De bij de modernisering van die tijd gedempte cirkelvormige gracht rond de toren is toen deels tot een open terrein omgevormd en deels benut voor het opwerpen van de contrescarp, terwijl de toegang tot het fort (die tot die tijd aan de zuidzijde lag) zich nu nog steeds aan de noordwestzijde bij de Lingedijk bevindt. De gracht van het Fort bij Asperen is nog vrijwel compleet aanwezig en vormt een ruime omkadering van de aanleg van het fort. Aan de westzijde was het fort van oudsher over een brug bereikbaar, maar deze is intussen vervangen door een dam over de gracht. De openbare omleidingsweg ligt op de westelijke buitenoever van de natte gracht en valt daar samen met de huidige Noorder Lingedijk; dit is een aanpassing, uitgevoerd rond 1880. Langs vrijwel de gehele oostzijde van de natte gracht zijn resten van een smal onderhoudspad op kadeniveau aanwezig; het pad is vanuit het zuiden toegankelijk via een relict van de vroegere Lingedijk. De gracht staat aan de noordzijde in een brede, open verbinding met het Acquoyse Wiel (restant van een dijkdoorbraak); hier ontbreekt van oudsher een onderhoudsweg. De omleidingsweg wordt nabij het wiel doorsneden door een inundatiesluis, die in verbinding staat met de Linge. Door middel van deze sluis kon het waterpeil in de natte gracht en het wiel worden gesteld. De oorspronkelijk met grenspalen als zodanig aangemerkte zone waarover het Ministerie van Oorlog zeggenschap had, is op de bij dit document behorende kaart aangeduid.

© Tekst: rijksmonumenten.nl.